EXTRA: Notre Dame & Les Invalides

La Cathédrale Notre Dame de Paris

Op zaterdag 19 mei gingen we op uitstap naar Notre Dame in de voormiddag en Les Invalides in de namiddag. We vertrokken omstreeks 9u richting Notre Dame. Persoonlijk had ik het indrukwekkender van buitenaf verwacht, ik had het veel groter verwacht. Dit was omdat we de dag ervoor, op vrijdag, we naar La Défense waren gegaan waar een moderne versie van de Arc de Triomphe staat. Voordat deze gebouwd is, werd eerst de Notre Dame volledig opgemeten, omdat men wou dat deze perfect onder de modernere versie van Arc de Triomphe zou kunnen passen, weliswaar in theorie.

Omdat ik dit dus als kennis op voorhand had, vond ik het een beetje raar, vermits ik de Notre Dame veel groter had verwacht, omdat de opening in de modernere versie van Arc de Triomphe veel groter leek dan wat Notre Dame bleek te zijn.

We zijn Notre Dame dan ook gaan bezoeken, wat enorm vermoeiend was! Ontzettend veel trappen, 860 ongeveer in totaal! Het uitzicht bovenaan de kathedraal is verbluffend, fenomenaal! Het was wel even aanschuiven, vermits het redelijk krap is bovenaan, maar ondertussen kan men van alle rust genieten van het uitzicht. Ook hebben we de gigantische klok kunnen aanschouwen in de toren van de kathedraal. Dat deed me wel een beetje denken aan "De Klokkenluider van Notre Dame". We hebben wel gevraagd of de klok zou luiden, om te voorkomen dat we doof zouden worden of zouden kunnen verschieten. Maar de heer die toezicht hield bij de klok, vertelde ons dat deze klok enkel op zeer speciale gebeurtenissen wordt geluid, zoals op feestdagen of bij Hoogachtend Bezoek.

Les Invalides

In de namiddag kregen we de keuze tussen twee activiteiten, waaronder Les Invalides. Enkele dagen voor  deze uitstap had Meneer Merckx ons reeds al verteld dat we Les Invalides zouden kunnen bezoeken. Hij vertelde ons dat het werd opgericht door Lodewijk XIV om gewonde soldaten uit oorlogen te kunnen verzorgen en hen onderdak te geven.

De koepel van het gebouw is volledig bezet in bladgoud door Lodewijk XIV, om zijn macht te tonen. De Zonnekoning verhuisde op dat moment naar zijn Kasteel in Versailles, maar wou niet dat men zijn macht vergat en om aan te tonen dat hij nog altijd aanwezig was. Hij wou iedereen er dus op wijzen dat hij het nog steeds voor het zeggen had, ook al verbleef hij zelf niet meer in Parijs.

In de kelders van Les Invalides is ook het graf van Napoléon Bonaparte gelegen. Hij werd eerst begraven op het eiland Sint-Helena, waar hij verbannen was, maar werd daarna opgegraven en ten ruste gelegd in Les Invalides. Persoonlijk vond ik het graf enorm bombastisch en lelijk.

EXTRA: Moulin Rouge, Het Vrijheidsbeeld & De Eiffeltoren

In dit bericht beschrijf ik drie monumenten/gebouwen die we ook in Parijs hebben bezichtigd, maar niet bezocht.

De Moulin Rouge

Tijdens onze eerste avondwandeling, op woensdag 16 mei, zijn we de Moulin Rouge gaan bekijken. Ik zag de molen al van ver staan, maar had het toch wel veel groter verwacht. Aangekomen aan de Moulin Rouge, vond ik het een beetje een rare plaats. Het bevond zich midden op een grote steenweg, wat ik toch wel een beetje vreemd vond. Ik had verwacht dat de molen te midden op één of ander groot en bekend plein zou staan. Wel vond ik het leuk om het eindelijk eens in het echt te zien. Mijn favoriete film is dan ook The Moulin Rouge, dus vond ik het wel indrukwekkend en leuk om het eindelijk eens te kunnen bezichtigen.

We vernamen ook dat het enorm duur is om er een show bij te wonen. Ook was er ontzettend veel security aanwezig. Als ik me goed herinner, kost het ongeveer €175 om een avondje bij te wonen, inclusief eten en champagne. Naar mijn mening vind ik wel dat je dat toch ooit is in je leven moet gezien hebben, omdat er, naar horen zeggen, de beste danseressen dansen in heel de wereld. Ooit hoop ik er zelf eens te kunnen gaan en een show bij te wonen.

Het is in zekere zin wel een bordeel, maar dan wel een zeer stijlvol bordeel. Ook gaat men er niet enkel binnen voor seksuele bevrediging, maar sommigen gaan ook gewoon om te genieten van de show en om het eens gezien te hebben.

Het Vrijheidsbeeld

De eerste ochtend in Parijs, op donderdag 17 mei, kregen we de opdracht om per drie, door loting, zelfstandig naar iets te gaan zoeken. Twee andere meisjes, Sara en Lien, en ik kregen de opdracht om naar het Vrijheidsbeeld te gaan zoeken. Zelf heb ik ooit geweten dat er ook een Vrijheidsbeeld stond in Parijs, maar ik was het vergeten. Ook hebben we dus vernomen dat dit Vrijheidsbeeld het oorspronkelijke is en dat het Vrijheidsbeeld in Amerika eigenlijk een geschenk is van Frankrijk. In Amerika is het beeld wel veel groter gemaakt dan het oorspronkelijk in Parijs. Het Vrijheidsbeeld is, net als de Eiffeltoren, ontworpen door Meneer Eiffel.

We kregen van 9u tot 11u45 de tijd om het Vrijheidsbeeld te vinden. We dachten dat we omstreeks 10u al klaar zouden zijn, omdat we onmiddellijk wisten welke weg we moesten volgen, welke metro's we moesten nemen en waar het beeld zich ongeveer bevond.
Na een tijdje zoeken hadden we het eindelijk gevonden, maar het had toch wat meer tijd in beslag genomen dan we dachten.

Aangekomen aan het beeld, vonden we het wel mooi en indrukwekkend, maar wel spijtig dat het op een pleintje in het kanaal stond. Om het te bereiken moesten we een hele omtoer doen en we wisten ook niet langs waar we dan moesten stappen. Ook hadden we niet genoeg tijd meer over om ernaar te zoeken. Maar op afstand is het toch beter, anders zouden we veel te dicht staan en geen goede foto's zouden kunnen trekken.


De Eiffeltoren


De Eiffeltoren hebben we ontzettend vaak gezien. Van ver, van dichtbij, van onderaan,... Persoonlijk vind ik de Eiffeltoren indrukwekkender van op afstand dan van dichtbij. Hij lijkt ook veel groter van ver, dan wanneer je ervoor staat.

De Eiffeltoren werd ontworpen en gebouwd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in 1889, de 100e verjaardag van de Franse Revolutie. De officiële opening van de toren gebeurde op 6 mei 1889 maar werd al ingehuldigd op 31 maart. Hij werd ontworpen door Gustave Eiffel, waarnaar het monument vernoemd is. Het monument is 317 meter hoog en weegt 7300 ton. Jaarlijks ontvangt de Eiffeltoren ongeveer zes miljoen bezoekers.

Ook hebben we een tijdlang zeer dichtbij de Eiffeltoren gezeten, tijdens onze nachtwandeling. Dat was wel een heel mooi zicht.
Wat ik niet wist, is dat er ook inscripties in de toren staan. Wat ook prachtig is, is dat de Eiffeltoren 's avonds, elk uur van 21u tot middernacht, de lampen op de Eiffeltoren beginnen te knipperen. Dit werd voor het eerst gedaan op Oudejaarsavond in 2000 en omwille van het feit dat dit mooi werd gevonden en er veel positieve reacties kwamen, wordt dit nu elke avond gedaan.

EXTRA: Le Louvre

Bij de reis naar Parijs, in schoolverband, zijn we ook het Louvre gaan bezoeken. Deze uitstap vond plaats op donderdag 17 mei. Ik wist op voorhand wel al een beetje hoe het eruit zag, vermits ik de film "The Da Vinci Code" heb gezien. Ook is het Louvre enorm bekend omwille van de bekende werken van verscheidene bekende artiesten die erin tentoon worden gesteld.

Eén van de bekendste schilderijen of werken die er hangt is natuurlijk de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci zelf. Ik had er mij toch wel redelijk wat bij voorgesteld bij dit schilderij, maar Meneer Merckx had er ons voor gewaarschuwd dat het eigenlijk niet zo veel voorstelt, dan de buitenwereld laat blijken.
En daar had hij inderdaad gelijk in. Het was veel kleiner dan ik had verwacht en minder indrukwekkend.

Wel was ik onder de indruk van de prachtige architectuur binnenin het gebouw. Ook buitenaf is de architectuur indrukwekkend. Wat ik wel leuk vind, zijn de piramides in glas. Het meest leuke eraan is eigenlijk omdat het in contrast staat met de oude architectuur, vermits het enorm modern is.

Het enige spijtige aan het bezoek vond ik, is dat we veel te weinig tijd hadden om alles te bezichtigen en ook om de toer op ons gemak te doen. De leerkracht zei wel dat men ongeveer een volledige week nodig heeft om alles deftig te kunnen zien.

Een interessant weetje dat de leerkracht ons vertelde, is dat dit het grootste museum ter wereld is! Persoonlijk was dit nieuw voor mij, want ik dacht dat het niet veel groter was dan de omvang van de glazen piramides.. Ik dacht dat het eerder een klein museum was waar men enkel de bekendste werken tentoon stelde. Dus op dat vlak was ik ook stomverbaasd, dat het zo enorm groot was.

In het museum zelf waren er verschillende zalen te zien waar er diverse thema's aanwezig waren, zoals Egyptisch kunst, Romeinse kunst enz. Het enige dat we verplicht moesten gaan bekijken in het Louvre van de leerkracht, waren de appartementen van Napoleon.

Op één van bovenstaande foto's is er een maquette te zien van hoe het Louvre er zou uitgezien hebben in het begin van zijn bestaan. Het was namelijk oorspronkelijk een kasteel dat door de toenmalige koning werd gebruikt. Daarna is door Karel V uitgebreid tot koninklijk paleis. In 1779 kreeg een bepaalde graaf het idee om het paleis te gaan gebruiken als onderkomen voor koninklijke kunstcollectie. Zo is het uiteindelijk een museum geworden.

Een objectieve recensie heb ik over het Louvre niet gevonden.

POP: Le Château de Versailles

Dit jaar konden we ons inschrijven voor een niet-verplichte reis naar Parijs, in schoolverband. Na verdere informatie te hebben ontvangen, leek het mij wel leuk en heb ik me ingeschreven. Op 16 mei was het eindelijk zo ver! We zijn vertrokken met 23 leerlingen en één begeleidende leerkracht, meneer Merckx. We hebben vijf dagen lang prachtige architectuur gezien, prachtige gebouwen/musea bezocht en prachtige wandelingen gemaakt. Hierover rapporteer ik nog in verdere blogberichten.

De laatste dag van de reis, op zondag 20 mei, was er een uitstap gepland naar Le Château de Versailles. Aangekomen aan het kasteel, was ik enorm onder de indruk. Ik had wel een idee van hoe het eruit zou zien en dat het imposant zou zijn, maar zo indrukwekkend had ik het niet verwacht! Een enorm gebouw met hekken, raamkozijnen en balkonnetjes, allemaal versierd met bladgoud. Ook de architectuur was prachtig. Meneer Merckx vertelde ons voor het binnengaan dat wanneer de Zonnekoning, Lodewijk de XXVI, hier verbleef, dat hij ongeveer 20 000 personeelsleden hofhouding had! Ook verbleven er andere edellieden die dan elke dag rijkelijk mochten mee-eten met de koning. De koning zat ook meestal aan tafel te eten, ook bij vergaderingen en besprekingen.

Nog iets spectaculair en indrukwekkend aan Le Château de Versailles waren de tuinen. Ik denk dat deze tuinen wel kilometers lang zijn. En wat een doolhof! Perfect om verloren te lopen! De leerkracht had ons gezegd dat we zeker en vast onze tijd moesten nemen voor de tuinen en de vele fonteinen, omdat deze echt de moeite waard waren. Een andere anekdote dat Meneer Merckx ons heeft verteld was dat de Zonnekoning ook dagelijks een wandeling door zijn tuinen maakte. Hij had vijf verschillende wandelingen en 's ochtends stak hij dan het aantal vingers op van welke wandeling hij die dag wilde maken. Zo had zijn hofhouding de tijd om alles in gereedheid te brengen voor zijn befaamde wandeling. Ze moesten namelijk aan elke fontein dat hij passeerde, alle andere fonteinen afzetten zodat de fontein waar hij passeerde op volle kracht kon spuiten. Ook werd aan elke fontein één van de konings favoriete muziekstukken uit die tijd gespeeld.

Het enige spijtige aan de hele uitstap was dat we op een bepaald moment aan fontein zeven stonden, waar er steeds een prachtig schouwspel van water werd gehouden, en het in één keer enorm hard begon te onweren. We kregen plots een enorm stortregen over ons heen! Nadien waren we volledig doorweekt, maar ja, dat hoort erbij hé.

De vele kamers en zalen in het kasteel zelf waren gewoonweg verbluffend. Ook binnenin werd enorm veel bladgoud, of misschien zelfs echt goud, gebruikt en men kon enorm veel luxe aanschouwen. Toch heb ik me vaak de vraag gesteld hoe iemand zo egoïstisch kan zijn om zo'n gigantisch kasteel te laten bouwen en zo'n enorme hofhouding aan te werven. Ook al ben je koning of de rijkste persoon op aarde, dan nog gaat er zoiets bij mij niet in.

Al bij al vond ik het een geweldige uitstap en ik zou het zo opnieuw doen!

Een recensie over het kasteel heb ik niet gevonden.

KLASSIEK: Concert Pastorale: Robert Schumann & Beethoven in Bozar

In de avond van zaterdag 12 mei 2012, ben ik samen met mijn mama naar het klassiek concert gaan kijken van Schumann & Beethoven. Het concert was getiteld "Pastorale". Aan bod kwam de Zesde Symfonie van Beethoven en het Vioolconcerto van Robert Schumann. De voorstelling vond plaats omstreeks 20u in Bozar en we hadden zeer goede plaatsen, namelijk boven op het balkon, precies in het midden. Toevallig ook was dat Graaf Dirk Frimout juist voor ons zat. Hij was in 1992 de eerste Belg in de ruimte.

Bij het binnenkomen in de zaal, was ik enorm onder de indruk van de zaal zelf. Enorm groot en, naar mijn mening, ook luxueus. Achter ons bevond zich de Koninklijke loge, maar spijtig genoeg waren onze Koninklijke Hoogheden deze avond niet aanwezig. Mijn mama vertelde me dat indien ze wel aanwezig zouden zijn, ze steeds aan het begin van het concert worden begroet.
Eenmaal de lichten uitgingen, stond ik versteld dat het niet volledig donker werd gemaakt. Men kon nog heel duidelijk het publiek zien zitten.
Ook heb ik gemerkt dat ze enorm streng zijn. Indien je je jas op het balkon legt, komt men vragen om deze weg te nemen.

Bij de aanvang van het concert, was ik enorm onder de indruk van hoe prachtig een klassiek concert kan zijn. Ik had op voorhand wel gedacht dat het de moeite waard zou zijn, maar het was nog beter dan ik had verwacht.
Wat me enorm opviel is dat, bij de strijkinstrumenten, de strijkstokken allemaal op dezelfde manier en hetzelfde moment bewogen. Dat vond ik wel leuk en ook ongelooflijk om te zien.
Als je zo'n prachtig stuk muziek hoort, krijg je echt bewondering voor die mensen. Enkel nog maar door na te denken over het feit dat dit een enorm lange periode aan repetitie vraagt. Dat op zich is al een bewondering.
Wat ik ook zeer leuk vond aan het concert is dat, bij bepaalde stukken, er precies een duel werd gehouden tussen de violen en de altviolen aan de ene kant en de cello's en contrabassen aan de andere kant. Dat zorgde voor een leuke sfeer.
Op bepaalde momenten speelde het orkest pianissimo en toen opeens fortissimo. Op zo'n momenten schoot ik wel een paar keer van mijn stoel. Het kwam enorm onverwacht en daardoor schrok je wel.
Sommige stukken muziek duurden wel meer dan 10 minuten. Ook was er een pauze van 15 minuten.
Ook werd er tweemaal een solo gespeeld, wel in samenspel met het orkest.

Mijn ervaring bij het klassiek concert was dus enorm positief en ik zou het zeker en vast opnieuw willen bijwonen. Het is een ware aanrader! Prachtig!

Een recensie heb ik over dit concert (nog) niet gevonden.

PODIUM: theater "Dit is alles"

In de namiddag van 25 oktober, zijn we (6humA) samen met de andere humane klas en drie begeleidende leerkrachten naar de theatervoorstelling van "Dit is alles" gaan kijken. De theatervoorstelling is een creatie van Marieke Dilles. Ze bewerkte "Dit is alles" voor haar afstudeerproject in haar opleiding Woord aan het Herman Teirlinck Instituut. Omwille van het succes en de vele lovende reacties, besloot ze het theaterstuk uit te werken en voort te brengen in de Vlaamse theaterzalen.

Alvorens te vertrekken naar het theaterstuk, had onze leerkracht Nederlands niet veel gelost over het stuk. Wel had ze ons een filmpje getoond waarin Marieke Dilles & Sam Wauters een beetje vertelden over het stuk. Na het kijken van het filmpje, dacht ik dat het wel een goed stuk zou zijn. Het enige waar ik me een beetje "zorgen" over maakte, is dat het theaterstuk maar door twee acteurs zou gespeeld worden. Naar mijn mening dacht ik dat het daardoor eentonig zou worden en zijn charme zou verliezen, maar achteraf gezien, was dit absoluut onwaar.

Het verhaal is gebaseerd op een boek van Aiden Chambers, waarin een jonge vrouw van negentien, Cordelia Kenn genaamd, zwanger is en besluit een boek te schrijven voor haar nog te geboren worden dochter, waarin ze al haar avonturen, liefdesverhalen, ervaringen en gedachten neerpent.

Recensie 

Cordelia Kenn, de hoofdpersoon uit Dit is alles, een roman van Aidan Chambers, schrijft als zwangere 19-jarige een boek voor haar ongeboren dochter. Een autobiografie van haar volwassenwording, een verhaal over de liefde, waarin Cordelia minutieus zichzelf in vraag stelt.

Actrice Marieke Dilles maakt er haar eigen verhaal mee: over volwassen worden, dromen, verliefdheid, op jonge leeftijd zwanger zijn, filosofie, seks, poëzie, dood en familie. Zo wordt Dit is alles een intieme voorstelling over het leven zoals het is.

Dit is alles was het gelauwerde afstudeerproject van Marieke Dilles (De Roovers, De smaak van De Keyser, De Vijfhoek) aan het Herman Teirlinckinstituut met Robby Cleiren als mentor. Nu herwerken acteurs Marieke Dilles, Sam Wauters, filmmaakster Jozefien Scheepers, scenograaf Stef Stessel en regisseur Femke Heijens het verhaal van Cordelia tot een volwaardige productie die ook tieners kan aanspreken door de herkenbaarheid en de humor.

Mijn mening over de recensie

In de recensie wordt er gesproken over een intieme voorstelling, en dat is het zeker. Elke keer dat er een bepaalde gedachte in het hoofd van het hoofdpersonage spookt, of het intiem is of niet, ze zal het zeggen, neerschrijven of zelfs uitroepen.

Haar gedachten pent ze neer in boeken, schriften, die dan worden geprojecteerd op een houten wand waardoor het publiek kan zien wat er geschreven staat.
Persoonlijk vond ik het decor niet zo indrukwekkend, het enige wat er aanwezig was, was dehouten wand. Deze werd gebruikt om filmpjes op te laten projecteren. Men projecteerde er ook boeken op, zoals ik eerder al vermelde, waarin het hoofdpersonage notities neerschreef om later aan haar boek te kunnen toevoegen.
Wat nog meer op het podium stond was een piano, die begeleid werd door Sam Wauters die in het theaterstuk Will Blacklin speelt, de geliefde van Cordelia Kenn en de vader van de nog ongeboren dochter.

De manier waarop beide acteurs hun rol vertolkten, en dan vooral Marieke Dilles (zij speelt Cordelia Kenn), is zeer geloofwaardig, fantasierijk en adembenemend. Er komen tijdens het stuk zoveel emoties aan bod die zij allebei perfect uit. Men gaat echt helemaal op in het verhaal en je ziet dat het een zeer goed voorbereid stuk is, de acteurs leggen hun hart en ziel in het stuk. Ook het gebruik van de verschillende attributen is zeer origineel gedaan. De manier waarop ze hun tekst tot leven doen komen, toont aan hoe groot hun passie voor theater is en dat is fantastisch om te zien! Ik heb zelden zo'n prachtig, ontroerend en fantastisch theaterstuk gezien! Ik was er helemaal weg van!!